Bir Ümit Sultanım
A.Hümeyra ASLANTÜRK
Bir an bin asır geliyor senden uzakta,
Nefsim çilesiyle bugün sanki tuzakta,
Sensiz kararan ufkuma meş”ale yak da,
Vuslatına bir ümit âh, sultanım efendim.
Elbet çağırırsın diye göğsümü gerdim,
Yıllarca bu sabr uğruna ömrümü verdim,
Emretsen eğer aşkına çağlar eserdim,
Vuslatına bir ümit âh, cananım efendim.
Gözyaşlarım artık inan selleri aştı,
Hem özleyip hem yanarak arzı dolaştı,
Feryatlarım işte çıkıp arşa ulaştı,
Vuslatına bir ümit âh, sultanım efendim.
“Ey Sevgili Canan-ı Cihan”, size geldim,
“Ümmetî vâ” sırrına sahip ize geldim,
Bin tevbe edip karalandım dize geldim,
Vuslatına bir ümit âh, cananım efendim.
Yâ Rab! Ruhumdaki hasret âlemi sardı
Bir âh edebilsem aşkım uşşâkı yakardı
Gönlüm sana ermek için yalvardı yakardı,
Vuslatına bir ümit âh, sultanım efendim.
Lâyıksam eğer şefkate ısrara lüzum yok
Hâlim apaçık derdini söyler, ikrara lüzum yok.
Tutuşan kor gibi cismim, tekrara lüzum yok.
Vuslatına bir ümit âh, cânânım efendim.
A.Hümeyra ASLANTÜRK